با وجود تفاوت های ماهیتی و فعالیتی سازمان ها و “ساختار منابع انسانی” آن ها، می توان به طور کلی اصلی ترین زیان های عدم حفظ منابع انسانی را در موارد زیر خلاصه کرد:



۱ – زیان های مالی: عدم حفظ منابع انسانی به زیان های مالی ختم می شود. طبق آخرین تحقیقات انجام شده، عدم وجود بسترهای حفظ منابع انسانی، به طور خاص در مورد “حفظ مدیران سطوح میانی سازمان”، می تواند بسیار زیان آفرین باشد. به طور مثال، از دست دادن مدیر میانی به طور میانگین بیش از ۱۰۰ درصد حقوق سالانه او برای سازمان زیان ایجاد می کند.


حفظ منابع انسانی-financial losses

در حقیقت از دست دادن مدیر میانی یک اثر برآیندی منفی بر پیکره سازمان خواهد داشت. چرا که بیش از میزان حقوق او باعث زیان دهی مالی شرکت می شود. این مسئله در خصوص مدیران سطوح بالاتر، حادتر است. گزارش هایی از زیان هایی معادل دو برابر و سه برابر میزان حقوق سالانه آن ها حکایت می کند.


۲ – از دست رفتن زمان ها و هزینه های آموزش: عدم حفظ منابع انسانی منجر می شود زمان و هزینه ای که برای آموزش آن ها گذاشته شده نیز از دست برود. به عبارت دیگر در صورت عدم وجود شرایط حفظ منابع انسانی، روش های درون-سازمانی “توسعه منابع انسانی” نیز دچار از کارافتادگی و عدم بازدهی خواهند شد.


۳ – دانش از دست رفته: جدای از زمان و هزینه های “آموزش و کارآمدسازی منابع انسانی”، عدم حفظ منابع انسانی، به از دست رفتن و تخلیه “ذخیره دانایی سازمان” ختم می شود.


حفظ منابع انسانی-knowledge losses

۴  – کاهش سطوح اطمینان شغلی: عدم وجود بسترهای حفظ منابع انسانی در سازمان، به کاهش سطوح اطمینان شغلی کارکنان منجر می شود. این مسئله به کاهش سطوح فرهنگ سازمانی ختم می شود. عدم اطمینان مزمن، احتمال کاهش سطح کارآیی عملکرد سازمان را افزایش می شود.


۵ – بالا رفتن هزینه جستجو: عدم وجود شرایط مناسب برای حفظ انسانی کنونی، هزینه های جستجو برای نیروهای جدید را نیز افزایش می دهد. به دلیل سطج پایین اطمینان شغلی و فرهنگ سازمانی، تلاش برای یافتن کارکنان جدید با هزینه های پنهان و آشکار متعددی مواجه خواهد بود.


شرایط هرم سنی جمعیت و حفظ منابع انسانی

در کشور ما، با توجه به شرایط هرم سنی جمعیت لزوم حفظ منابع انسانی در اختیار از اهمیت بالایی برخوردار است. با بررسی آمارهای موجود، می توان روند پیری جمعیت کشور را به وضوح دید.


حفظ منابع انسانی-age pyramid

در حقیقت طی ده سال آینده، بسیاری از افراد به دنیا آمده در دوره انفجار جمعیتی دهه شصت، پا به دور ه بازنشستگی خواهند گذاشت. بسیاری دیگر از این افراد نیز با توجه به سن خود ناچاراً با کاهش بهره وری و کارآیی در عملکرد خود مواجه خواهند شد.


از طرف دیگر آمارهای مبادی رسمی حاکی از کاهش جمعیت جوانان در آینده ای نه چندان دور است. بنابراین به طور خلاصه عرضه نیروی کار در کشور با کاهش قابل توجهی مواجه خواهد شد. بنابراین لزوم حفظ منابع انسانی به دلیل شرایط خاص هرم سنی جمعیت کشور نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است.


سلامت سازمانی و حفظ منابع انسانی

وجود بسترهای حفظ منابع انسانی و ایجاد “شرایط توسعه و ارتقای آن ها” دو بال افزایش و ارتقای سطح منابع انسانی سازمان شمرده می شوند. حفظ منابع انسانی یکی از اصلی ترین معیارهای سنجش سلامت سازمانی شمرده می شود.


حفظ منابع انسانی-organizational health

اگر یک سازمان به راحتی منابع انسانی خود را از دست می دهد، می توان از وجود مشکلی در سطح سلامتی سازمان مطمئن بود. “مشاوران مدیریت” با در نظر گرفتن و تحلیل جزئیات و مسائل حاکم بر “ساختار منابع انسانی” هر سازمان، علت ریزش نیروها را به طور دقیق و کارشناسی مورد بررسی قرار می دهند و در نهایت به پیشنهاد راه کارهایی برای جلوگیری از ادامه این “دور منفی” می پردازند.


مصاحبه های خروج منابع انسانی، شناسایی علت ریزش

برگزاری مصاحبه های خروج و یا به عبارت دیگر مصاحبه های تودیع منابع انسانی از اهمیت بالایی در شناسایی علت ریزش نیروها برخوردار است. در حقیقت راه های زیادی برای “شناسایی علت ریزش منابع انسانی” وجود دارد. این راه ها بسته به ماهیت و نحوه فعالیت و “ساختار منابع انسانی” سازمان متفاوت است. اما به طور کلی، یکی از راه های عمومی تر شناسایی علت ریزش کارکنان، توجه به مبحث مصاحبه های خروج کارکنان است.


مصاحبه های خروجی، می تواند در صورتی که با روش های درست و کارشناسی انجام شوند، اطلاعات ارزشمندی در خصوص علل ریزش کارکنان در اختیار مدیران سطوح بالایی سازمان قرار دهد. همچنین این مصاحبه ها می توانند به یافتن راهکارهای مختص هر سازمان برای حفظ منابع انسانی در اختیار نیز کمک کنند.


حفظ منایع انسانی-interview

منظور از روش درست و کارشناسی انجام مصاحبه های خروج، نه تنها دریافت بیشترین و بهترین اطلاعات در کمترین زمان ممکن است، بلکه حفظ و طبقه بندی این اطلاعات نیز دارای اهمیت است. ایجاد مجموعه ای از اطلاعات و داده ها در خصوص علل ریزش منابع انسانی، می تواند به منبعی ارزشمند در خصوص سلامت سازمانی مجموعه مورد نظر بدل شود.


راه های ده گانه حفظ منابع انسانی

با توجه به مضرات ناشی از عدم توانایی سازمان در حفظ منابع انسانی خود، لزوم حفظ منابع انسانی به عنوان مبحثی پراهمیت قابل بررسی است. راه های حفظ منابع انسانی، در بسیاری از موارد مختص هر سازمان است. به این معنی که شرایط حاکم بر ماهیت، “فرهنگ و ساختار منابع انسانی سازمان” در یافتن راه های حفظ منابع انسانی اثر گذار خواهند بود.